Bir Annenin Feryadı…

Benim adım Um Muhammed, Joubar’da doğdum. 58 yaşındayım. 
 

Kocam 7 yıl önce vefat etti. 18 yaşındaki oğlum okula giderken güvenlik güçleri tarafından tutuklandı. 9 ay hapiste kaldı. Onu her yerde aradım ama bir türlü bulamadım. 
 

9 ay sonra serbest bırakıldı, sistematik işkence yapmışlardı ölü gibi geldi, çok kötü durumdaydı. 

1 yıl sonra atılan füze ile şehit oldu. 
 

Ben tek başıma yaşıyorum, Allah’tan başka hiç kimsem yok. Biz bombardıman altında yaşıyoruz, yıkılmış evimde oturuyorum, her gün bizi uçaklarla tanklarla vuruyorlar. 
 

Durumum çok kötü, bazı çocuklar ellerinden gelen imkânlarla bana yardım etmeye çalışıyorlar. 
 

Evimin pencerelerinde cam yok, ısıtma da yok, kışın soğuktan donuyorum. Gaz yok mazot yok, sokaktan odun toplayıp, onları yakarak ısınmaya çalışıyorum. Evim de ışık yok ve soğuk, kış kapıda ben ne yapacağım. Vücudumda şarapneller var, zor zar yürüyebiliyorum, görüşüm azaldı. Ne yapayım lütfen bana çözüm bulun, lütfen… Nereye gideyim, başka ülkeye mi gideyim, kimsem yok, babam yok annem yok, kardeşlerimin nerede olduklarını da bilmiyorum. Burada tek başıma oturuyorum Allah kimseyi yalnız bırakmasın…

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları

 

savaş mağdurları
Henüz Yorum Yok

Bir Cevap bırakın

site açmak