Zihnimizde daha iyi görüntülemek için hayatı bir bilgisayar oyunu gibi düşünerek örnekleyelim. Bu oyunda bir seviyeyi atlamadan diğer yeni bir seviyeye geçemeyiz ve aynı seviyede aynı karakterlerle aynı mücadeleyi verir dururuz; ta ki geçene kadar. İşte hayatta aynısı değil mi? Bizimde hayatımızda seviyeler var; bizden geçmemiz beklenen ve eğer biz bu seviyeleri, bu imtihanları, bu engelleri hakkıyla geçemezsek aynı seviyede, aynı yerde, aynı kişilerle sürekli boğuşuruz. Burada önemli olan önümüze çıkan insanı, olayı, durumu iyi anlayıp o seviyeyi geçebilmek için çabalamamamız. Yoksa hep aynı yerde kalır ve şu kaçınılmaz yakarışta buluruz kendimizi: ”Hep aynı şeyler beni buluyor, hep aynı insan mı beni bulur, neden hep aynısı benim başıma geliyor?!”
Bizler genelde bir sorunla karşılaştığımızda; ya hemen o sorunu görmezden geliriz ya da o soruna sebep kişiyi anında hayatımızdan çıkartmaya çalışırız. Bazen de o kişiyi hayatımızdan çıkartmayız da “değiştirmeye çalışırız.” Ama bir de şöyle düşünelim; karşımızdaki insan bizi değiştirmek istiyor, ne ölçüde ne istekle biz de değişmek isteriz ki? Hepimiz bir başkasını değiştirince, her şeyi ve herkesi istediği hale getirince mutlu olacağını zannediyor. Oysaki çok net ve sert bir açıklaması var bu olayın: “Kimse kimseyi değiştiremez!” Biz sadece karşımızdakini değiştireceğim diye çabalarken farkında olmadan kendimizi o kişiye benzemiş halde buluruz. Ne enteresandır ki bizler hayatımıza hep bize benzeyeni alırız, yetinmeyiz bir de azıcık bizden farklı yerleri varsa onları da değiştirmek için hem kendimizi hem karşımızdakini yorarız.
Bizler başkasını değiştirme çabamız sırasında kendimizi gözlemleyebilsek, sonucunda değiştiremediğimizi tam aksine bizim değiştiğimizi rahatça görebilsek… Çünkü insan muhabbet duyduğu, sevdiği, hoşlandığı insanın hareketlerini kopyalar. Başka deyişle hadiste buyrulmuştur ki: ‘’İnsan sevdiğine benzer” ve “İnsan sevdiğiyle beraberdir.”
YAŞAM KOÇU AYŞE GÜLER USTA