Kendimizde kabahat ve hata aramadan duramıyor “hayır” dediğimizde kendimizi kötü hissediyoruz. Hatta ve hatta bazı zamanlarda aptal olduğumuzu düşünüyoruz bu düşünce çerçeveleri içinde iyi olmadığımıza inanıyoruz. Kendimizi bu düşünceler doğrultusunda kötüleyen tüm bu haller suçluluk psikolojisi içinde olduğumuzun açık göstergesidir. Bu ruh hali içinde bulunan kişiler düşünmediği, hissetmediği, davranmadığı için nedeni ve kabahati hep kendisinde aramakta olduğundan belirlenen ruh halinden çıkamamaktadır. Bunun cevapları ise çocukluk dönemlerinde yatmaktadır.
Etrafta olup biten her türlü olumsuzluklar deneyim süreçlerine dönüştürüldüğünde neden-sonuç ilişkileri erişkin bir insanın değerlendirdiği şekilde sağlıklı olmamaktadır. Zira bu yetiye sahip değildirler. İkinci bir gözle değerlendiremezler. Bunu yapamadıkları için yaşanan olumsuzluklar karşısında sağlıklı biçimde analiz edemezler. Belirsizlik insan beyninin tahammül edemediği tek şeydir. Beyin her ne pahasına olursa olsun yaşanan olaylar karşısında neden-sonuç ilişkileri kurmak zorundadır.