Mükemmeliyetçiler aslında kendilerine zarar verdiklerini düşünmezler. Tüm istedikleri, “sevgi” ve “kabul görme” arzusudur. Amaçları en iyiyi yapma çabası gibi gözükür fakat sağlıklı ve huzurlu bir şekilde elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmakla arasında epey fark vardır.
En iyiyi başarma peşinde olanlar, gösterdikleri çabadan zevk alırlar; bununla birlikte mükemmeliyetçiler hiçbir zaman ve koşulda hata yapılmaması gerektiğine inandıkları için hep kaygı ve endişe içindedirler. Mükemmeliyetçiler sürekli tekrarlama, onay alma, düzeltme, aşırı planlama, sıralama, karar vermede güçlük çekme, erteleme, kaçınma ve başkalarını değiştirmeye çalışma gibi davranışlarda bulunurlar.
Tamam, hepsini anladık. Peki çözümü ne bu durumun? En basit çözüm, mükemmel olmadığımızı kabul etmemiz gerektiğidir. Yapabileceklerimiz konusunda gerçekçi olmak da bir başka çözüm yoludur. Hata yapmaktan ve hatalarımızdan dolayı insanların bizi eleştirmesine karşı kabule geçmek ve daha esnek olmak…
Unutmayalım ki hatasız öğrenme de gelişme de mümkün olmayacaktır.